Prawda zawsze odnajdzie drogę w kłamstwie - recenzja "Prawdodziejki" Susan Dennard

"Prawdodziejka" 

Cykl: Czaroziemie (tom 1)

Autor: Susan Dennard 

Wydawnictwo: Sine Qua Non

Strony: 395 stron

Tytuł oryginału: "Truthwitch"

"Raptem nabrała przeświadczenia, że ujrzał ją całą, nie tylko jej powierzchowność, ale wszystkie sekrety, które skrywała."

Jestem typem osoby, która uwielbia fantastykę i zawsze do niej powraca. To silniejsze ode mnie. Kwestią czasu było przeczytanie książki Susan Dennard, która zebrała tak mieszane opinie. Niektórzy mówili, że to schematyczna powieść, inni, że jest coś zaskakującego. Jak było ze mną?

Safi i Iseult są przyjaciółkami, siostrami, osobami, które połączyła mocna więź. Dzielące je różnice wykorzystują na swoją korzyść, ale i to nie zawsze chroni je przed problemami. Pewnego dnia młode dziewczyny znów wpadają w tarapaty, które są tylko początkiem łańcucha wydarzeń, którego główną przyczyną jest Rozejm, a raczej jego rychły koniec. 

Zostają rozdzielone, zaczyna ścigać je niebezpieczny i niepokonany krwiodziej, wieść o Safi i jej darze rozchodzą się pomiędzy państwami, wplątując ją w coś, czego do końca nie rozumie. 

Podsumowując; tragedia goni tragedię. 

Głównym problemem jest zbyt duża ilość nowych nazw i określeń, przez co pierwsze 100 stron było przypominaniem sobie, co jaki wyraz oznacza. Ogólny poziom książki jest dobry, choć ilość wykorzystanych schematów woła o pomstę do nieba. Mamy w końcu dwie przyjaciółki, wojnę wiszącą w powietrzu, miłość gdzieś po drodze i księcia, żeby nie było nudno. 

Powieść uratowały drobne rzeczy. Po pierwsze Merik, którego bardzo polubiłam; dbał o swoich ludzi, starał się robić wszystko, by lepiej im się żyło. To plus. 

Dużo akcji dzieje się na statku, a ja lubię właśnie takie klimaty, mimo, że nie ma tutaj zbyt wiele szczegółów. Główne bohaterki też polubiłam, choć ostatnio nie zdarza mi się to zbyt często. Obie są wyszkolone i twarde, ale też nie zgubiły gdzieś po drodze zachowań przypisywanych osobom w ich wieku, czyli potrafią być uparte i nierozważne. 

W ogólnym rozrachunku wstęp do całej serii nie jest zły: kraina, w którą czytelnik zostaje wrzucony rozwija się i ukazuje swoje ukryte piękno, akcja wciąga i mimo drobnych mankamentów, dobrze się ją czyta. 

Mamy miłość, politykę, walkę i magię; warto spróbować zmierzyć się w tą historią i dać szansę Susan Dennard, ponieważ udało się jej wyciągnąć kawał dobrej książki z tych wszystkich przewidywalnych schematów.